هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش الگو های خشونت در روابط زوجین بود. آزمودنی ها تعداد 20 زوج (40 نفر زن و شو هر) بودند که در سال 1384 از بین مراجعان به شورای حل اختلاف شهر قزوین انتخاب شده بودند. این تعداد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا آزمودنی ها پرسشنامه مقیاس تاکتیک های تعارضی تجدید نظر شده (CTS-2) و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک را پاسخ دادند. سپس در معرض جلسات آموزشی مدیریت خشم قرار گرفتند. داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که از لحاظ جنسیت، میزان تحصیلات ، مدت ازدواج، تعداد فرزندان، سابقة اعتیاد، سابقة بیماری روانی، سابقة محکومیت قضایی، میزان درآمد خانواده، شغل و وضعیت سکونت همسران در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. سپس برای تعیین اثرمندی آموزش مدیریت خشم آزمون t مستقل انجام شد. محاسبات نشان داد که بین نمرات CTS-2 در پیش آزمون، پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار در سطح p وجود دارد یعنی زوجینی که در جلسات آموزشی شرکت کرده بودند، در پس آزمون خشونت کمتری را گزارش کردند.
شامل 17 صفحه فایل word قابل ویرایش